Ik ben een beelddenker
Ik ben een beelddenker. Al van kleins af aan leg ik mijn gedachten beeldend vast. Op papier, op beeldschermen. Beelden helpen mij om te begrijpen, te voelen en te communiceren. Het is mijn manier van denken, van vertellen, van zijn.
Je bent nooit te oud om te leren.
Dit jaar ga ik weer de schoolbanken in. Niet omdat het moet, maar omdat ik het wíl. Ik start aan de tweejarige opleiding aan de Fotovakschool.
Fotografie heeft me altijd gefascineerd. Of het nu op vakantie was, of gewoon onderweg, ik vond het heerlijk om momenten vast te leggen. Iets zien, iets moois, en dat willen bewaren. Maar wat me steeds meer boeit, is niet alleen dat moment zelf, maar de kunst om het technisch perfect te vangen. Het licht, de compositie, de timing.
Vorig jaar kocht ik een Fujifilm X100VI, een camera met karakter. Retro in vormgeving, met van die heerlijke tactiele knoppen die je laten voelen dat je iets in handen hebt. Geen touchscreen-gedoe, maar echt draaien, klikken, instellen. En ondertussen zit er onder die klassieke buitenkant de modernste techniek die je je kunt wensen. Een camera die je dwingt om na te denken over elke foto, en tegelijk uitnodigt om gewoon te dóen.
Geen zoom betekent dat je moet bewegen. Dichtbij durven komen. Letterlijk en figuurlijk. Deze camera zorgt ervoor dat je onderdeel wordt van de situatie in plaats van toeschouwer te blijven.
Wat ik nog wil leren, is juist dat spel tussen rust en snelheid. Studiofotografie lijkt me prachtig: het licht opstellen, de scène vormgeven, oog hebben voor detail. Tegelijkertijd wil ik beter leren reageren op het onverwachte — het moment pakken voordat het voorbij is.
Fotograferen vraagt techniek, maar ook lef. Doen, proberen, leren, falen, opnieuw beginnen. En dat maakt het zo mooi.
Ik hoop ooit net zo goed te worden als de fotografen waar we bij SchaapOntwerpers mee samenwerken. En wie weet, misschien sta jij op een dag voor mijn lens.
